سوال 8: آیا طعم توفو تولید شده توسط مختصات مختلف متفاوت است؟

سه ماده اصلی برای ایجاد توفو شامل گچ (گچ)، نمک (نیگاری) و گلوکونولاکتون (GDL) است.
گچ (گچ): این یک کانی طبیعی با قیمت پایین و محتوای کلسیم بالا است که بافتی فشرده را برای توفو ایجاد می کند. کلسیم می‌تواند از توفو گچ بدست آید تا به بدن کمک کند تا نیازهای روزانه خود را در مورد کلسیم برآورده کند. گچ درجه غذایی به "بی‌آب" و "دو آب" تقسیم می‌شود. کلسیم سولفات بدون آب (بدون آب: CaSO4) و کلسیم سولفات دیهیدرات (دیهیدرات: CaSO4 · 2H2O) هر دو به عنوان مواد افزودنی ایمن برای مصرف در غذا فهرست شده اند و می توانید با اطمینان آنها را مصرف کنید.
 
نیگاری: یک ماده افزودنی استخراج شده از اقیانوس. قیمت آن بالاست و بافت توفو تولید شده ضخیم‌تر است. برای تهیه توفوی صاف و کامل نیاز به تجربه و فناوری است. نمک غنی از منیزیم است که برای استحکام استخوان‌ها مفید است. علاوه بر این، منیزیم را می‌توان از غلات، سبزیجات و میوه‌ها نیز مصرف کرد.
 
گلوکونولاکتون (GDL): این یک مختصات استخراج شده از شکر با کمترین محتوای معدنی است. نسبت به نمک و گچ، ارزش غذایی کمتری دارد. اغلب توسط تولیدکنندگان مواد غذایی برای تهیه توفو و پنیر سوپر نرم استفاده می‌شود.
مانند توفو سبک ژاپنی، معمولاً مخلوط و مستقیماً درون جعبه تزریق می‌شود و توسط استریل‌سازی دو مرحله‌ای یا سه مرحله‌ای با دمای پایین و سرد کردن تهیه می‌شود.